مقایسه HDR10 HDR10+ Dolby Vision

مقایسه HDR10 HDR10+ Dolby Vision

در حالت کلی سه فرمت اصلی  برای HDR وجود دارد : HDR10، HDR10+، و Dolby Vision  که هر کدام مزایای خاص خود را دارند. هنگام خرید یک تلویزیون جدید، نباید زیاد نگران فرمت های آن باشید. زیرا همه آنها با تجهیزات مناسب یک تجربه عالی را به شما ارائه می دهند. اگر می‌خواهید بیشترین بهره را از محتوای مورد علاقه خود ببرید، در اینجا روش‌های مختلف این فرمت‌ها با جنبه‌های کلیدی که در HDR وجود دارد را برای شما به صورت کامل شرح خواهیم داد. ما در زیر به مقایسه HDR10 HDR10+ Dolby Vision و همچنین کارایی و ویژگی هر کدام از آنها می پردازیم.

HDR10 چیست : استاندارد باز برای HDR.

HDR10+ چیست : استاندارد بدون حق امتیاز برای HDR.

Dolby Vision چیست : استاندارد اختصاصی برای HDR ساخته شده توسط Dolby.

عمق بیت

HDR10 : 10 بیت، 1.07 میلیارد رنگ

HDR10+ : 10 بیت، 1.07 میلیارد رنگ

DOLBY VISION : 12 بیت، 68.7 میلیارد رنگ

نکات مهم

1. عمق بیت میزان درجه بندی رنگ ها را در یک تصویر توصیف می کند. محتوای SDR معمولاً در 8 بیت تسلط پیدا می کند که امکان 16.7 میلیون رنگ را فراهم می کند. محتوای HDR معمولاً با 10 بیت تسلط پیدا می‌کند که حداکثر 1.07 میلیارد رنگ را امکان‌پذیر می‌کند. هرچه رنگ‌های بیشتری را ، با نواربندی کمتر و انتقال ظریف‌تر در مناطقی با رنگ مشابه بتوانید نمایش دهید، تصویر واقعی‌تر ظاهر می‌شود.
2. محتوای Dolby Vision تا رنگ 12 بیتی و HDR10 و HDR10+ تا رنگ 10 بیتی را فراهم می کنند. ممکن است تفاوت زیادی بین این دو به نظر نرسد، اما رنگ 10 بیتی برابر با 1.07 میلیارد رنگ است. در حالی که 12 بیت آن را به 68.7 میلیارد رنگ افزایش می دهد. این افزایش رنگ اجازه می دهد تا کنترل بسیار دقیق تری بر درجه بندی ها داشته باشید و در نتیجه تصویری واقعی تر و بدون نواربندی مشاهده نمایید.
3. Dolby Vision، از نظر فنی موفق تر است اما اگرچه Dolby Vision از رنگ 12 بیتی پشتیبانی می کند، تقریباً هیچ دستگاهی وجود ندارد که بتواند از آن استفاده کند. امیدواریم پنل های 12 بیتی در سال های آینده وارد بازار شوند.

اوج روشنایی

1. HDR10 : مستر از 1000 تا 4000 cd/m²
2. HDR10+ : مستر از 1000 تا 4000 cd/m²
3. DOLBY VISION در حال حاضر در 4000 سی دی در متر مربع مسلط شده است، اما تا 10000 سی دی در متر مربع را پشتیبانی می کند.

اکثر محتوای Dolby Vision در حال حاضر با 4000 cd/m² تسلط دارند. محتوای HDR10 و HDR10+ در سطوح مختلفی از 1000 تا 4000 cd/m²  تسلط دارند.

اگرچه در حال حاضر هیچ نمایشگری نمی تواند به این سطح برسد اما هر سه استاندارد برای تصاویر تا 10000 cd/m² ارائه می شوند. در واقع  در حال حاضر هیچ نمایشگری نمی تواند به این سطح برسد. بنابراین هیچ تفاوت واقعی بین فرمت ها وجود ندارد زیرا هر دو در 4000 cd/m² قرار می گیرند.

Dolby Visionدر این زمینه موفق تر بوده است.  محتوای Dolby Vision تسلط مستمر بیشتری دارد زیرا   HDR10 و HDR10+ در الزامات خود چندان خاص نیستند. به خاطر داشته باشید، تعداد کمی از تلویزیون‌های 2018 حتی از 1000 سی دی در متر مربع بالاتر می‌روند، بنابراین فعلاً این گزینه هیچ اهمیتی ندارد.

HDR10 :

رنگ هایی که از محدوده تلویزیون فراتر می روند با استفاده از عملکرد انتقال PQ ترسیم می شوند.

HDR10+ :

رنگ هایی که از محدوده تلویزیون فراتر می روند با استفاده از عملکرد انتقال PQ ترسیم می شوند.

DOLBY VISION :

رنگ‌هایی که از محدوده تلویزیون فراتر می‌روند توسط یک تراشه Dolby* با استفاده از عملکرد انتقال PQ ترسیم می‌شوند.

اگر تلویزیونی با حداکثر روشنایی 1400 cd/m² دارید،ممکن است  این سوال برای شما پیش بیاید که  چگونه با نکات برجسته در فیلمی که با 4000 cd/m² تسلط دارد برخورد می کند؟ نحوه برخورد تلویزیون‌های با اوج روشنایی نسبتاً کم با فیلمی که در اوج روشنایی بسیار بالاتر ارایه شده است، بسیار مهم است.

به نظر می رسد ساده ترین راه  بریدن است. در مثال ما در تلویزیون 1400 cd/m2، همه چیز از 1400 تا 4000 بریده می شود. این به چه معنی است؟ این بدان معنی است که هیچ جزئیاتی در آن محدوده روشنایی قابل دیدن نخواهد بود و هیچ رنگ قابل تشخیصی در این منطقه وجود نخواهد داشت. این صرفاً به این دلیل است که تلویزیون نمی تواند جزئیات را در مناطقی به این روشنی تولید کند زیرا بالاتر از حداکثر خروجی است. خوشبختانه، اکثر تلویزیون های موجود در بازار دیگر از این روش استفاده نمی کنند.

جایگزین بریده شدن، نگاشت صدا است. در تلویزیون 1400 cd/m2، نقاط برجسته از 1400 تا 4000 مجدداً به زیر 1400 cd/m2 کاهش می‌یابد. در عمل، این به این معنی است که مقداری جمع کردن ملایم رنگ در هایلایت ها وجود دارد که از حدود 1000 cd/m2 شروع می شود.

این بدان معناست که برخی از نقاط برجسته در تلویزیونی که از روش نگاشت صدا استفاده می‌کند، نسبت به زمانی که همان تلویزیون ازمدل  برش استفاده می‌کرد، کمی تیره‌تر به نظر می‌رسد. در حالی که این امر اجتناب ناپذیر است، یک تصویر نگاشت شده جزئیات بسیار بیشتری را در نقاط برجسته نشان می دهد  نسبت به تصویری که بریده شده است.

توضیحاتی بیشتر

اولین دستگاه‌هایی که از Dolby Vision پشتیبانی می‌کردند، به یک تراشه Dolby اختصاصی نیاز داشتند که مدل تلویزیون را به صورت کامل بررسی کند. سپس با استفاده از محدودیت‌های تلویزیون که به عنوان مرجع در نظر گرفته می شود، نگاشت صدا را اعمال می‌کند. Dolby این الزام را کاهش داده است و برخی از تلویزیون ها، از جمله تلویزیون های سونی، این کار را از روش های نرم افزاری انجام می دهند. با HDR10 و HDR10+، نگاشت صدا  به صورت دقیق نخواهد بود و این امر  ممکن است منجر به ناسازگاری شود. بنابراین Dolby vision در این گزینه موفق تر می باشد.

فرا داده

فراداده را می توان به عنوان نوعی کتابچه در نظر گرفت که  راهنمای دستورالعمل ها بوده و جنبه های مختلف محتوا را توصیف می کند.فراداده  در کنار سریال یا فیلم قرار می گیرد و به نمایشگر کمک می کند تا با محتوا بهترین برخورد را داشته باشد.

یکی از راه هایی که این سه فرمت با هم در آن تفاوت دارند، استفاده از ابرداده است. HDR10 فقط فراداده ایستا را درخواست می کند. با ابرداده ایستا، مرزهای روشنایی یک بار برای کل فیلم یا نمایش  تنظیم می شود و با در نظر گرفتن محدوده روشنایی روشن ترین صحنه تعیین می شود. Dolby Vision و HDR10+ با استفاده از فراداده پویا این حالت را بهتر ارایه می دهند وفراداده پویا   به تلویزیون اجازه می‌دهد تا بتواند به بهترین شکل نگاشت صدا را در صحنه به صحنه یا حتی فریم به فریم اعمال کند.

Dolby Vision و HDR10+ در این زمینه موفق تر هستند زیرا آنها در مواقعی که با صحنه هایی که نور بسیار متفاوتی دارند مواجه می شوند ،بهتر عمل می کنند.

دسترسی

1. دستگاه های پشتیبانی شده

در سال های اخیر  فرمت های HDR جدید در دسترسی کامل قرار گرفته است. امروزه هر دو Dolby Vision و HDR10 را می‌توان در  UHD پیدا کرد وهر دوی آن ها توسط اکثر دستگاه‌های خارجی پشتیبانی می‌شوند، اگرچه هنوز فقط چند فیلم روی دیسک موجود است که از Dolby Vision پشتیبانی می‌کنند. اولین فیلم‌های HDR10+ روی UHD Blu-ray منتشر شدند، اما اکثر دستگاه‌های پخش خارجی هنوز از آن پشتیبانی نمی‌کنند. توجه به این نکته مهم است که اگر خود تلویزیون از Dolby Vision پشتیبانی نمی کند، استفاده از منبع خارجی تفاوتی ایجاد نمی کند. از لحاظ دسترس پذیری  HDR10 بسیار موفقتر بوده است.

2. تلویزیون های پشتیبانی شده

در حالی که اکثر تلویزیون ها از HDR10 پشتیبانی می کنند و بسیاری از مدل ها حداقل یکی از فرمت های پیشرفته تر را پشتیبانی می کنند. هیچی مدلی در بازار های ایالات متحده وجود ندارد که به طور هم زمان از همه فرمت ها پشتیبانی نمی کنند. سونی، ال‌جی، ویزیو، هایسنس و TCL از HDR10 و Dolby Vision در اکثر مدل‌های خود پشتیبانی می‌کنند، در حالی که سامسونگ همچنان روی HDR10+ سرمایه‌گذاری می‌کند. سامسونگ در حال حاضر از Dolby Vision در هیچ یک از مدل‌های خود پشتیبانی نمی‌کند. در خارج از ایالات متحده، برخی از تلویزیون های پاناسونیک وجود دارد که  از هر سه فرمت پشتیبانی می کنند.

این انتظار که تلویزیون‌های HDR ارزان‌تر، از تمام قابلیت‌های اضافی  استفاده کنند یک انتظار کاملا اشتباه است . در اکثر تلویزیون ها که از مدل های متفاوت استفاده می کنند ، شما حتی نمی توانید تفاوت محسوسی را ببینید. فقط تلویزیون های مدل  بالا هستند که می توانند از این تفاوت ها بهره ببرند و فقط در تلویزیون های مدل بالا است که شما می توانید تفاوت ها را به وضوح حس کنید. HDR10 در این زمینه بسیار موفق تر است.

دستگاه های تلفن همراه

اگرچه فعلا پشتیبانی از مدل ها در بین گوشی های موجود در بازار بسیار محدود است، اما اکثر تلفن های مدل بالا اکنون از HDR پشتیبانی می کنند. اکثر گوشی های رده بالای سامسونگ از HDR10+ پشتیبانی می کنند، از جمله S10، S10e و S10+ جدید. گوشی های اپل از زمان ارایه ی آیفون 8 به بعد از Dolby Vision پشتیبانی می‌کردند. اما تنها آیفون X، XS و XS Max دارای صفحه‌نمایش HDR واقعی هستند.

تنها آیفون X، XS و XS Max دارای صفحه‌نمایش HDR واقعی هستند.

در این زمینه  HDR10 موفق تر است. از آنجایی که در حالت عادی نمی‌توانید یک پخش‌کننده خارجی را به تلفن وصل کنید، HDR اکثرا روی تلفن‌ها از لحاظ خدمات پخش محدود است و این در حالی است که اکثر سرویس‌های پخش محتوایی را در Dolby Vision و HDR10+ ارائه می‌دهند، اکثرسرویس های پخش محتوایی همچنان در HDR10 است.

بازی

اگرچه اوایل HDR برای فیلم ها طراحی شده بود. اما مزایای آن برای بازی بسیار بی نظیر بوده و  غیرقابل انکار است. اکثر کنسول های مدرن از HDR10 پشتیبانی می کنند. از جمله پلی استیشن 4 اصلی و همچنین پلی استیشن 4 پرو و ​​ایکس باکس وان جدید. ایکس باکس وان همچنین از Dolby Vision پشتیبانی می‌کند در حالی که  همه تلویزیون‌ها از آن پشتیبانی نمی‌کنند. ایکس باکس وان با پشتیبانی از فرمت جدید Dolby Vision  کاملا این اطمینان را به مخاطب می دهد که پردازش اضافی مورد استفاده برای Dolby Vision تأخیر زیادی برای بازی‌ها اضافه نمی‌کند.

اکثر کنسول های مدرن از HDR10 پشتیبانی می کنند.

توسعه دهندگان بازی  مانند ارایه دهنئگان فیلم ها باید پشتیبانی از HDR را در بازی های خود فعال کنند. متأسفانه، HDR10 همیشه به درستی پیاده سازی نمی شود، بنابراین نتایج واقعی ممکن است  کمی متفاوت باشد. تعداد انگشت شماری از بازی های Dolby Vision در حال حاضر در دسترس هستند، از جمله Assassin’s Creed Origins، Battlefield 1 و Overwatch بنابراین در این زمینه نیز می توانیم  HDR10 را برنده اعلام کنیم.

مانیتورها

مانیتورها در پشتیبانی از HDR بسیار کند بوده اند. اما  این قضیه ثابت نمانده است و در حال تغییر است و مانیتورهای پیشرفته بسیاری امروزه از HDR10 پشتیبانی می کنند. گروه استانداردهای VESA به دنبال استانداردهای جدیدی برای HDR در مانیتورها بوده است، که معمولاً نمی توانند به سطوح روشنایی لازم برای یک تجربه عالی در HDR برسند. با وجود این، مانیتورها هنوز چند سال از تلویزیون ها عقبتر  هستند. تعداد کمی از مانیتورهایی که تجربه HDR مناسبی را ارائه می‌کنند در بازار وجود دارند که  بسیار گران هستند و هنوز هم از تجربه HDR در تلویزیون‌ها بسیارفاصله دارند. هیچ مانیتوری از HDR10+ یا Dolby Vision پشتیبانی نمی کند اما لپ تاپ های کمی در بازرار موجود شده اند کخ  از Dolby Vision پشتیبانی می کنند. می توان گفت مانیتور ها اکثرا از  HDR10 پشتیبانی می کنند.

HLG

HLG یا هیبرید لگ گاما وجود دارد که در حال حاضر توسط اکثر سازندگان بزرگ تلویزیون پشتیبانی می شود. هدف HLG ساده کردن کارها به وسیله ی  ترکیب SDR و HDR در یک سیگنال است. این برای پخش زنده  بسیار عالی و ایده آل است. زیرا یک سیگنال می تواند توسط هر دستگاهی که آن را دریافت می کند پخش شود. اگر دستگاه از HDR پشتیبانی ‌کند. در HDR نمایش داده می‌شود و اگر پشتیبانی نکند، بخش SDR سیگنال پخش می‌شود.چون این حالت برای پخش زنده در نظر گرفته شده است و بیشترین کاربرد را در زمان پخش زنده ارایه می دهد بنابراین  محتوای HLG از دسترسی بالایی برخوردار نمی باشد .

نتیجه

Dolby Vision مسلماً پیشرفته‌ترین فرمت HDR از نظر فنی است. اما چون به مقدار بسیار بالایی پیشرفت کرده است. کمبود محتوا جلوی آن را گرفته است. HDR10 دارای مزیت مشخصی است که محتوای بیشتری در دسترس دارد و در اکثر تلویزیون ها پشتیبانی می شود. HDR10+ تقریباً با قابلیت‌های Dolby Vision مطابقت دارد. اما محتوای آن بسیار کم است. حداقل در ایالات متحده فقط در تلویزیون‌های سامسونگ پشتیبانی می‌شود.

در نهایت تفاوت بین این دو فرمت چندان مهم نیست.داین کیفیت تلویزیون شما است که  تأثیر بسیار بیشتری بر HDR دارد. اگرچه این فناوری در سال های اخیر به طور قابل توجهی پیشرفت کرده است. اما می توان گفت هنوز برای HDR ابتدای کاراست و هنوز جای پیشرفت های بسیاری دارد. هر دو فرمت توانایی تولید تصاویر بسیار پویاتر از آنچه در بهترین تلویزیون های امروزی می بینیم را دارند. این محدودیت هم به فناوری تلویزیون و هم به نحوه تسلط بر عناوین مربوط می شود. در حالت کلی ما هنوز نمی‌توانیم به حداکثر روشنایی 10000 cd/m2 و محدوده رنگی 12 بیتی افزایش یافته دست پیدا کنیم.

حسین پناهی